Baby, it's cold outside

Gdy tylko zobaczyłam ten kubek kiedyś na IG zakochałam się w nim, ale gdy ostatnio znalazłam go w sklepie moje serce mocniej zabiło. Pewien Pan zauważył iskierki w moich oczach i takim to oto sposobem mam swój kubek.
Sesja, która od dawna siedziała mi w głowie. Nie jest idealna, ale jest moja. Jesteście ciekawi co dla Was przygotowałam, zapraszam dalej.


Tęsknię za zimą ze śniegiem, za słońcem, szczypiącym w policzki mrozem. Tak właśnie wyglądała zima, którą pamiętam z dzieciństwa. Za chwilę święta, nareszcie spędzę dużo czasu w domu z moją kochaną rodziną. Ale czy czuję, że to lada moment?
W sklepach i galeriach handlowych dekorację są już od dawna, wszystko jakoś się już znudziło i spowszedniało.

Koniec marudzenia, trzeba trochę znaleźć w sobie luzu, radości i na nowo poczuć się jak dziecko.
U mnie rytuał z dzieciństwa to ciepła piżama i zabawne skarpetki. Do tego ciepła herbata albo gorąca czekolada. W tym roku będzie tak jak właśnie jakieś 15 lat temu.

Wracając do historii kubka, to uszczęśliwił mnie nim mój chłopak. Hasło na nim zawarte idealnie do mnie pasuje. Wiecznie zimne ręce, czerwony nos i potrzeba spożywania ciepłych napojów. Tak, to ja. Jeśli kiedyś w Lublinie napotkacie eskimosa owiniętego szalikiem, w czapce, rękawiczkach turlającego się jak kuleczka to będę na pewno ja.

Sesja w takim klimacie była moim marzeniem, nie jest perfekcyjna, ale jest moja. Jestem w niej zakochana, chociaż wiem że muszę sporo jeszcze popracować nad takim zdjęciami. Ale obiecuję, za rok będzie lepiej. Podziękowania należą się tutaj mojej siostrze, która była bardzo cierpliwym fotografem i uczniem jednocześnie.

Piszcie w komentarzach jak Wam się podoba nasza sesja :*

Buziaki!!!
Pozytywna28