Bo ja lubię mocniejsze kolory

 

Mogłabym Wam pisać o moich uzależnieniach, ale nie jest to żadna terapia, więc tylko delikatnie Wam wspomnę o mojej ogromnej miłości do szminek i tintów. Błyszczyki kocham mniej, bo nie lubię tego klejącego uczucia.
No i kolejnym ważnym aspektem u mnie jest kolor. Kocham czerwienie i fuksje. Co ja poradzę, że w nude wyglądam jak jakaś Topielica, a w cukierkowym różu jak plastikowa lala? Nic nie poradzę. A wszystkie plastikowe lale przepraszam, że się do nich porównuję, wiem jestem tego niegodna.
Jedną z moich pierwszych odważniejszych szminek była właśnie ta:

Moja mała miłość, ale jakaś cudowna to ona nie jest ;)
Podobno miała cudownie nawilżać, bo jak widzicie na pierwszym zdjęciu jest lekko cieniowana, tzn. zmieszana jakaś pomadka ochronna z kolorem, ale nie nawilża. Krzywdy nie robi, taka dosyć neutralna jest.
Kolor dla mniej odważnych, które chcę spróbować jest idealny, bo lekko transparenty. Nie mamy tu mocnego napigmentowania i krycia.

Wady są, ale ja ją kocham.
Na moich ustach prezentuje się tak:

Zdjęcia całej twarzy nie mam bo: 

1. Wyglądam bardzo niewyjściowo.

2. Muszę ogarnąć włosy, bo wyglądam jak lama. 

3. Muszę ogarnąć siebie, jakoś zacząć się malować i inaczej ubierać. 

Bo to ma znaczenie ;)

 http://duzeklimaty.blogspot.com/

Więc wysyłajcie mi w komentarzach motywacyjne kopniaki, żebym jakoś się zawzięła i ogarnęła.

A jakie są Wasze ulubione odcienie szminek? 

Buziaki!!!

Pozytywna28